نمی دونم کی برامون دعا کرده بود که لایق شدیم بریم پابوس آقا امام رضا(ع) و 22 بهمن امسال رو در جوار بارگاه آسمونیش باشیم.
پیشنهاد می کنم برای یک بار هم که شده راهپیمایی کردن در مشهد رو تجربه کنید. یه تمرین تمام و کمال ولایت پذیریه!
نمی دونید چه حسی داشت وقتی با تمام وجود شعار می دادیم و با هر شعاری نگاهمون به گنبد طلایی آقا بود! حضور امام رو با تک تک سلولهامون حس می کردیم. وجودم پر شده بود از تولی و تبری ! صدام گرفته بود از بس مرگ بر آمریکا و اسرائیل و ضد ولایت فقیه گقته بودم ولی باز هم نمی تونستم آروم باشم . آخه مگه می شد چشم تو چشم آقا بود و آروم وایساد؟!
اشک توی چشمها حلقه می زد و معلوم بود که دلها دارن "اللهم عجل لولیک الفرج" می خونن!
خدایا کاری کن این گامها روزی پشت سر آقا امام زمان(عج) توی راهپیمایی شرکت کنن...الهی آمین
